Goed aangekomen - huwelijk - kindjes in Jabalpur

GOED AANGEKOMEN

Ik kan het amper geloven dat ik ondertussen alweer een volle week in India vertoef. Tegen alle verwachtingen in is deze gevlogen! Letterlijk genomen, was dat vorige week vrijdag het geval. Met een uur vertraging richting Londen vertrokken, om daarna te spurten richting vertrekhal. Op de vlucht werd meegedeeld dat je minstens 20 minuten nodig hebt om door de controle te gaan. Bij mij heeft dat 2 minuten geduurd. Ik was de enige die de schoenen niet moest uitdoen (ik ben dan ook een engeltje natuurlijk :-)). Zo was ik dan toch mooi op tijd bij mijn vlucht richting Delhi. Eenmaal ingestapt hebben we echter opnieuw een vol uur aan de grond gestaan. Een Indische familie, bestaande uit 4 leden, had hun bagage ingecheckt, maar ze zijn niet op het vliegtuig gestapt. Bijgevolg was hun bagage verdacht. Ze hebben heel de boel weer uitgeladen, om hun koffers te vinden… Zo waren we ook iets te laat in Delhi en hebben we een paar toertjes gedraaid rond de stad, fantastisch, vooral in termen van turbulentie :-(.


HUWELIJK
Amper twee dagen in India en mijn grote wens ging al in vervulling. Eindelijk heb ik eens een Indische bruiloft meegemaakt! Iedereen was gehaast, want op een bruiloft kom je niet te laat. Rond 17u was iedereen op locatie, maar we moesten wel nog wachten op Dheeraj. Geen probleem, want ook 3u later was hij op post. Ik had geluk met mijn eerste huwelijk, want ik was uitgenodigd door de bruidegom. Dat betekent dat je de suite mag volgen en bijgevolg al dansend doorheen Delhi trekt richting tempel. Ik kon mijn fototoestel niet snel genoeg boven halen, maar dat was buiten de fotograaf en cameraman gerekend. Ik was meteen het middelpunt van de flitsen. Op de foto met de bruidegom, met zijn familie, andere aanverwanten, vrienden,… om zot van te komen! Aan het einde van de fotosessie had ook de live band – die mee de suite vergezeld – me opgemerkt. Die mannen hadden er niet beter op gevonden dan me te omsingelen en pas los te laten na een act ‘Indian dance by Lore’. Hoe belachelijker, hoe enthousiaster de Indiërs, ik heb me dus volledig laten gaan. Maar ik heb me meteen ook voorgenomen de volgende keer eerst snel een happy hour aan te doen (twee 650 pintjes voor de prijs van één!).
Voor de bruid is een huwelijk minder pret. Zij en haar familie moeten in de tempel wachten tot de bruidegom aankomt en… Aangezien het moesson is, is het zelfs na zonsondergang makkelijk nog 35 graden en blijft het vochtig. Aangezien foto’s het belangrijkste zijn, worden ventilators uitgezet. Bovendien krijgen ze extra ‘daglicht’ boven het hoofd. Aangezien het een bruid is, weegt de kleding om en bij de 25 kg. En aangezien het India is, meent iedereen recht te hebben op een plaatsje op de eerste rij, zodat ze nog minder dan een vierkante meter heeft om te ademen. En ik mij maar afvragen waarom vrouwen zelfs op een liefdeshuwelijk zo triest kijken.
Heerlijk gegeten, heerlijk gedanst, een Indisch huwelijk is perfect vergelijkbaar met een Belgisch (zie foto’s)!

ZOTTE DONDERDAG
Het was me gisteren een dagje wel… Woensdagavond bij Smriti gaan logeren. Heerlijke airco, ik had me dus voorgenomen om eindelijk eens deftig te slapen. Spijtig genoeg is het om 23u beginnen weerlichten, voldoende om een boek te lezen. Ik had mijn ooglapje vergeten en heb me bijgevolg in alle mogelijke posities gewrongen om mezelf toch maar wijs te maken dat er niets aan de hand was. Rond 2u dan toch in slaap gevallen, maar om 3u is het ook beginnen donderen. Geen oog meer toegedaan. Dan toch op tijd mijn bed uitgestrompeld en richting metro beginnen wandelen. De wegen waren goed ondergelopen en een opdringerige Indiër meende dat hij me mocht lastigvallen. Ik ben dubbel geschrokken omdat hij op een bepaald moment mijn arm vastpakte en bovendien probeerde me de verkeerde kant uit te sturen. Dan maar beslist om op een rickshaw te springen, maar dat springen was niet mijn beste idee. Ik ben recht in een massa pruimresten gesprongen. Resultaat, witte broek was paarse. Ik kon er absoluut niet mee lachen. Elke Indiër was er toch wel even teveel aan. Frustrerend in een stad als Delhi, waar ik bovendien nog eens als een sardientje de metro in moest. Bij aankomst zag ik al de Indiërs een hele cirkel maken rond het busstation. Begonnen die nu nog eens busstations te vereren ook… Ik wandel rustig rechtdoor, en stond binnen de kortste keren tot mijn knieën in het verschrikkelijk vervuilde water. Ik had meteen een verklaring voor de verering van het busstation… voelde ik me belachelijk! De Indiërs moeten me een vreselijk stom kieken gevonden hebben; spijtig genoeg slaagden ze er ook niet in om dat te verbergen. Na twee uur schrobben, is mijn broek – naar Indische normen- terug aanvaardbaar. Ik had bovendien mango’s cadeau gekregen uit bihar, mijn dag is toch nog mooi geëindigd.

DE KINDJES IN JABALPUR
Veel mensen vallen nog altijd uit de lucht als ik over mijn kindjes in Jabalpur spreek. Bij deze.. Ik ben meter van de organisatie Parivartan, opgericht door een Belgische Jezuïet, die ondertussen 60 jaar in India verblijft. De bedoeling is om kinderen na het werk 2u les te geven van maandag tot zaterdag. Ze leren lezen en schrijven en ontsnappen even aan het harde labeur. Deze kinderen werken in de meest erbarmelijke omstandigheden. Ofwel op vuilnisbelten, ofwel in slachterijen (fijne vingertjes om vuiltjes uit het vlees te halen). We zouden voor deze kinderen graag nog een soort van speelhoek oprichten, zodat ze op zondag twee uur echt even kind kunnen zijn. Daarnaast is er nog nood aan een waterreservaat, nieuwe schoolboeken, het garanderen van de huidige scholen en eventueel het oprichten van een nieuwtje. Volgend weekend trek ik even terug naar daar, om te bespreken wat prioriteit krijgt. Aan iedereen die een bijdrage geleverd heeft, een welgemeende dank u! De kinderen hebben ondertussen 1000euro op hun rekening! En als er iemand nog een overschotje heeft na de vakantie, de kinderen hun rekeningnummer is: 779 – 5934275 – 43. Ik kijk er persoonlijk op toe dat het goed wordt besteed!

VOLGEND VERSLAG
Ik had deze week precies veel te vertellen :-). Volgend verslag zal voor na mijn weekendje Jabalpur zijn, dus na de 12de augustus!